Empathie voorbij oordelen

Vandaag zag ik van dichtbij hoe iemand letterlijk op straat werd gezet.

Een tas, een plastic zak. Eén nacht opvang. Daarna? Niemand weet het. Het regende. En ik voelde hoe dun de scheidslijn is. Hoe kwetsbaar we eigenlijk allemaal zijn.

Vaak zien we alleen de buitenkant: verslaving, overlast, iemand die ‘het zelf heeft gedaan’. Maar achter dat beeld zit altijd een mens. Met pijn. Met een verhaal.

In mijn werk zie ik hetzelfde: achter spanning of klachten schuilt altijd een diepere laag die gezien wil worden. Empathie is durven kijken voorbij de buitenkant.

Vanavond stap ik dankbaar in mijn warme bed. Dankbaar dat ik een thuis heb. En tegelijkertijd oefen ik met empathie, hoe kan ik mijn hart zacht houden?

Ik nodig jou uit, wanneer je de volgende keer iemand ziet die anders leeft dan jij, even ademhalen en denken: ook jij bent een mens. Dat maakt het verschil in elk moment.

Empathie begint klein. Met zien. Met luisteren. Bij jou. Bij mij. Bij ons hart.